Во сенка на зголемените трошоци за живот и стагнирачките плати, работниците во државава се соочуваат со тешка борба за преживување.
Со месечни трошоци кои честопати надминуваат 1.000 евра, многумина се принудени да бараат дополнителна работа, а некои дури и по две или три, само за да можат да ги покријат основните потреби.
Оваа реалност не само што го отежнува секојдневието на работниците, туку и го зголемува притисокот врз нивното ментално и физичко здравје.
Меѓу оние кои се борат со овие предизвици е и Иван, скопјанец кој работи како пожарникар.
Неговата плата не му е доволна за да ги покрие сите трошоци, па така, во своето слободно време, тој работи и како столар.
„Изработувам кујни, шкафови, комоди… Сè што може да ми донесе дополнителен приход. Со зголемените трошоци, втората работа не е избор, туку неопходност”, рече нашиот соговорник.
Не е само Иван кој се наоѓа во оваа ситуација.
Александар, уште еден скопјанец, секое утро станува пред зори за да разнесува леб во околните продавници, пред да замине на својата основна работа.
„Тоа ми е начин да си ги дополнам приходите. Платата од мојата основна работа едвај ми стига за половина месец”, вели Александар.
Оваа ситуација е резултат на широк спектар на економски и социјални фактори, вклучувајќи ги ниските плати, високите трошоци за живот, и константниот недостиг на работна сила во одредени сектори.
Додека владата и социјалните партнери се обидуваат да најдат решенија, работниците како Иван и Александар продолжуваат да се борат со секојдневните предизвици, надевајќи се дека нивните напори ќе бидат препознаени и вреднувани соодветно.
За многумина, оваа борба не е само за преживување, туку и за достоинство.
