Многу македонски семејства денес живеат со приказната на гастарбајтерите – едни се во татковината, други се илјадници километри далеку во потрага по подобра иднина.
Овие приказни, обвиени со надеж за финансиска стабилност, неретко се соочуваат со предизвици што го тестираат семејниот дух и емоционалните врски.
Пример за ова е семејството Петровски од Ѓорче Петров. Додека таткото, Благоја, веќе 5 години работи во Германија како мајстор за електрика, неговата сопруга и двете деца остануваат во Скопје.
„Татковството на далечина е тешко“, вели Благоја. „Пропуштам важни моменти, како првите училишни денови и родендените на децата. Но, без таа жртва, не би можеле да имаме пристојна куќа и можности за нив“.
Емоционалната раздвоеност е најголемиот предизвик со кој се соочуваат овие семејства.
Во разговор со семејството Трајковски од Волково, дознаваме дека мајката, Јелена, работи како медицинска сестра во Швајцарија, додека сопругот и трите ќерки остануваат дома.
„Децата често плачат кога зборуваме на видеоповик“, вели Јелена. „Секој ден се прашувам дали вреди“.
Но, освен емоционалниот товар, тука се и административните и културните предизвици. Многумина се соочуваат со потешкотии при добивањето дозволи за работа, учење на нови јазици и адаптација на животот во друга средина.
Сепак, надежта за враќање во татковината е она што ги одржува овие семејства.
Многумина гастарбајтери вложуваат во домови и мали бизниси во Македонија, со цел еден ден да се вратат и да го продолжат животот како што замислувале.
„Мојата цел е да се вратам дома“, вели Благоја. „Сакам да ги поминам годините со семејството заедно, не само преку екран“.
Иако одлуката да се работи во странство може да биде финансиски оправдана, таа носи предизвици кои засекогаш го менуваат семејниот живот.
Сепак, вербата во подобро утре ги одржува македонските гастарбајтери и нивните семејства поврзани, без разлика на далечината.
