На нивите во струмичко, крај кој важи за земјоделски, има сѐ помалку аргати, затоа што и површините се намалуваат, но и сопствениците на поголеми насади ангажираат арагати само кога мораат
Состојбата е ваква последните неколку години. Ристо Велков, претседателот на Сојузот на синдикатот на земјоделците во Струмичкиот регион вели дека порано земјоделците ангажирале сезонци за цело лето, додека има работа, што денес не е случај.
„Сега на прсти се бројат луѓето кои имаат поголеми површини и на кои им се потребни сезонци. Работници сега им требаат на оние кои имаат оранжерии со парно. Сезонската работа почнува со берба на зелка и продолжува понатаму со други култури. Луѓето викаат сезонци, на два - три часа, или еден ден само кога не можат да постигнат сами да сработат, затоа што сметаат дека не им се исплати. Јас лично не земам аргати, туку се трудам колку можам да сработам сам“, вели Велков.
Според него, во струмичко денес нема ниту стотина сезонци во земјоделскиот сектор. Повозрасните луѓе, кои добро ја познаваат земјоделската работа обично се нафаќаат да работат на нива.
„Сезонци не доаѓаат од градот, туку од едно село одат во друго село. Тоа се постари луѓе кои немаат свои насади, и за да не седат дома, одат да поработат некој ден. Во шпицот, можат да земат дневница од 2.000 денари, и тогаш помагаат при берба, прскање, заштита на растенијата од плевели, едноставно сѐ што треба, а вообичаено дневницата е 1.000 денари“, објаснува Велков.
Дополнително, иселувањето и празнењето на селата придонесува да нема аргати. Младите не сакаат да работат на нива.
Велков вели дека од година во година состојбата со македонскиот аграр е полоша.
„Многу ретко се ангажираат сезонци, но кој сака да работи земјоделство? Јас лани садев три декари под пиперка, но не сум барал аргати. Градот ми го уништи родот. Земјоделството е „фабрика без покрив“, рече Кирил Филев, од Здружението „Македонска градина“ од Струмица.
Во струмичкиот крај најчесто се сади зелка, затоа што производната цена е пониска за разлика од другите култури. Земјоделците се плашат дека нема да има пласман за она што ќе го произведат.