Како што беше објавено во Ilustrovana Politika од 1967 година, југословенскиот туризам тогаш добиваше признание низ целиот свет. Италија и Шпанија нѐ сметаа за конкуренти, во сезоната беа заработени околу 200 милиони долари, иако можеше да бидат и повеќе.
Според статистичките податоци, заклучно со септември, таа година летувале 3.344.000 странски туристи во Југославија, што е за 184.000 повеќе отколку во истиот период минатата година во денешните екс-ју држави. Најголем број гости дошле од Германија, Австрија и Италија. По нив, најмногу туристи дошле од Франција, Чешка и Велика Британија. Најголем интерес имаше за крајбрежните летни одморалишта, потоа за планините и бањите.
Во 1967 година имало 20 милиони „излетнички“ туристи - оние кои одат на екскурзии, службени патувања или се во транзит. Исто така, забележан бил пораст на бројот на домашни туристи во споредба со 1966 година - 3.924.000.
Бројот на Југословени кои патувале во странство, исто така, се зголемил - до септември 1967 година, 4.360.000 Југословени патувале во странство, што е голем чекор напред од 1.887.000 во истиот период претходната година. Туризмот започнал да цвета кон крајот на педесеттите и почетокот на шеесеттите години, а реклама на светскиот туристички пазар ни донесоа евтиното хотелско сместување, храна и превоз.
Одморите во Милочер чинеа 715 марки, во хотелот „Авала“ во Будва 545 марки, во бунгалови на Лапад 445 и во дубровничкиот хотел „Стадион“ 420 марки.
Од друга страна, во познатите европски летувалишта се летуваше по следниве цени: во Мајорка едно летување чинеше од 379 до 585 марки, во романското одморалиште Мамаја од 399 до 561 марки, на италијански Римини 309-388, во Капри 449- 738 марки, во Златни песоци во Бугарија од 358 до 598 марки.
