Какви се вашите искуства?
Еден корисник на Reddit поставил прашање до корисниците на таа социјална мрежа зошто одлучиле да си дадат отказ на лице место. Ова се одговорите:
"Откако се убив од работа за време на пандемијата, ми ветија бонус. Еден ден пред да го добијам мојот бонус, добив информација дека моите перформанси се лоши и мојот бонус е откажан. Со оглед на сите други сра*а што ги претрпев, веднаш си дадов отказ. Имав еден месец одмор, а потоа се вработив на место каде што ме плаќаат подобро. Никогаш не работете за луѓе кои не ве ценат, бидејќи секогаш има други кои ќе го прават тоа ".
"Дедо ми, кого го сметав за татко, почина и го замолив работодавачот да ми даде неколку слободни денови, бидејќи морав да организирам и погреб. Тој рече дека нема проблем, но кога дојде денот на погребот, тој почна да ми ѕвони и да ме прашува зошто не сум на работа. Ми рече дека морам да најдам некој што ќе ме замени, во спротивно ќе се соочам со последици. Непотребно е да се каже, веднаш си дадов отказ. "
"Работев на истовар на палети и секогаш мислев дека сум многу брз. Секој ден мојот работодавец ми приоѓаше и ми велеше дека треба да бидам побрз. Поради брзото темпо еден ден го скршив прстот. Му дадов до знаење на менаџментот дека ќе работам малку побавно поради повредата, и ми рекоа дека нема да толерираат никаква мрзеливост. По смената, заминав и никогаш не се вратив “.
"Побарав покачување на платата и ми рекоа дека е во ред. Следното утро истото лице кое се согласи со покачувањето на платата ми рече дека ќе разговараме повторно за тоа за неколку години. Ја заклучив мојата кутија со алат на крајот од денот, се спакував и повеќе не се вратив таму“.
"Работев како касиерка во локална продавница. Една ноќ двајца момци дојдоа со ножеви, ми се заканија по живот и ми побараа да им дадам пари од касата. Откако истрчаа од продавницата, го зедов мојот мобилен телефон и повикав полиција и потоа се јавив кај менаџерот на продавницата. Следниот ден работодавачот ме поздрави кога дојдов на смена. Неговите први зборови беа: „Беше многу непрофесионално да си на мобилен додека си на работа“. Се насмеав и му реков дека тоа може да го сфати како мој отказ, во истиот момент“.
"Ме ограбија додека доставував пица и плачејќи и панично се вратив во пицеријата во која работев. Ми го украдоа мобилниот телефон, паричникот и пицата. Му кажав на мојот работодавец што се случило и го замолив да ми дозволи да пријавам се во полиција. Тој ми рече дека нема време за тоа и дека ме чека нова достава".
"Еднаш, како тинејџер на нова работа, сопственикот ме удри затоа што пишував со левата рака. Веднаш заминав".
"Добив опомена бидејќи не сакав да го присилам пациентот на стоматолошки зафат што тој не го сакаше. После тоа си дадов отказ".
„Работев како чувар во клуб и ми беше дадена задача да чистам тоалет кој беше полн со измет и фрлена тоалетна хартија.
"Отидов во тоалет пред состанокот каде што требаше да преговараме за моето покачување. Слушнав дека директорите на фирмата велат дека одлучно ќе го отфрлат секое мое барање и ќе ме принудат да работам прекувремено за да ја докажам својата лојалност. На состанокот влегов со потпишан отказ и сега работам за успешна компанија и сум дел од брилијантен тим “.
Какви се вашите искуства?
