Кисела и конзервирана храна, бисквити и други кондиторски производи, какао, чоколадо, кечап, сенф, солени грицки, тестенини, ориз, чај, кафе, сол, брашно, шеќер, зачини... ова се само дел од намирниците кои можат да траат многу подолго од ознаката „најдобро пред“ на пакувањето.
Со оглед на тоа што погрешното разбирање на оваа ознака е најчестиот виновник што илјадници тони храна секоја година завршуваат во ѓубре, Европската комисија ќе предложи нов систем за означување на роковите до крајот на 2022 година. Имено, сите земји-членки на ЕУ до 2030 година треба да ја преполоват количината на залудно потрошена храна.
Неодамнешното истражување за причините и количеството на фрлена храна го потврди она за што се предупредува веќе неколку години - голем дел од граѓаните не ги разбираат етикетите на рокот на траење на храната и тоа е една од главните причини за фрлање огромни количини на храната. Половина од граѓаните на ЕУ не ја разбираат разликата помеѓу „користење до“ и најдобра употреба од страна“.
Имено, „најдобро пред“ значи дека производителот тврди дека производот е со највисок квалитет до тој ден, а може да се јаде долго по истекот на рокот.
Една од опциите за која се дискутира е истовремено ставање на двете етикети на производот и „користење до“, што им кажува на граѓаните кога храната е безбедна за јадење и „најдобро“, додека не го задржи оптималниот квалитет. Исто така, постои идеја целосно да се укине „најдоброто претходно“, да се остави само рокот до кога храната е безбедна за јадење.
Во Шведска и Норвешка експериментално ја замениле таа ознака со „најдобар квалитет до“ и „најдобар до... но употреблив потоа“.
Ако новиот систем го намали отпадот од храна во ЕУ за само неколку проценти, ќе бидат заштедени стотици илјади тони храна. Северните земји на ЕУ се склони кон поедноставување на системот, додека Италија се противи на укинување на етикетата што го означува терминот за оптимален квалитет на храната. Истата поделба постои и во однос на предлогот за проширување на листата на производи со многу долг век на траење, како тестенини, ориз, кафе и чај, кои целосно би биле ослободени од означување на рокот на траење.