Во ново истражување астрономите открија атомски кислород во атмосферата на Венера. Таквото директно дневно набљудување на оваа планета дава вреден увид во сложената динамика на атмосферската циркулација на Венера, фрлајќи светлина врз загадочниот сосед на Земјата.
Венера, иако е слична на Земјата во однос на масата и составот, во многу други аспекти е јасно различна од нашата планета. Нејзините густи облаци со доминација на јаглерод диоксид ја покриваат површината, создавајќи ефект на стаклена градина што резултира со температури што достигнуваат жешки 464 степени Целзиусови.
Од овие облаци паѓа кисел дожд, а атмосферата на планетата се движи со неверојатна брзина, при што ветровите достигнуваат над 700 километри на час.
Зошто Венера и Земјата се различни?
Прашањето за тоа како Венера и Земјата толку значително се разликуваат останува мистерија. Проучувањето на атмосферата на Венера е клучен елемент во дешифрирањето на разликите меѓу двете планети и откривањето на нивната заедничка историја, пишува „Science Alert“.
Атомскиот кислород, за разлика од кислородот што го дишеме (молекуларен кислород или О2), се состои од поединечни атоми на кислород со висока реактивност. Овие атоми лесно се прикачуваат на други елементи и не остануваат долго.
На Земјата ги има во изобилство на големи надморски височини, а се формираат со фотодисоцијација на молекуларниот кислород со сончевите фотони.
Сличен процес се случува и на Венера, каде што сончевата светлина предизвикува фотодисоцијација на молекулите на јаглерод диоксид, со што се добива атомски кислород и јаглерод моноксид.
Овие атоми на кислород се комбинираат на ноќната страна на планетата, предизвикувајќи таа да свети. Додека атомскиот кислород претходно беше забележан на ноќната страна на Венера, новото истражување го означува првпат тој да биде откриен на дневната страна на планетата.
Пронајдена нова атмосферска зона
Физичар од германскиот вселенски центар Хајнц-Вилхелм Хуберс и неговиот тим ги анализираа податоците собрани од Стратосферската опсерваторија за инфрацрвена астрономија (СОФИЈА), летајќи високо во атмосферата на Земјата.
Тие забележале атомски кислород на 17 локации на Венера, со најголема концентрација на приближно 100 километри над површината на планетата. Нивното истражување е објавено во списанието Nature Communications.
Оваа надморска височина се наоѓа помеѓу две истакнати обрасци на атмосферска циркулација на Венера: силниот суперротациски проток под 70 километри и протокот од субсоларниот кон антисоларниот во горниот дел на атмосферата, на височини над 120 километри.
Ова големо откритие отвора нов пат за проучување на атмосферската транзициона зона на Венера, нудејќи подлабоко разбирање за нејзиното сложено однесување.
„Идните набљудувања, особено во близина на антисоларните и подсоларните точки, но и на сите агли на сончевиот зенит, ќе обезбедат подетална слика за овој необичен регион и ќе ги поддржат идните вселенски мисии на Венера. Заедно со мерењата на атомскиот кислород во атмосферата на Земјата и Марс, овие податоци можат да помогнат да се подобри разбирањето за тоа како и зошто атмосферите на Венера и Земјата се толку различни“, заклучуваат авторите на студијата.
