Повеќето конференции се толку здодевни што задниот дел од собата е посветол од сцената поради сјајот на екраните на мобилните телефони. Помладите колеги се прашуваат зошто воопшто постојат такви собири, пишува Стјуарт Кирк за „Financial Times“.
Сепак, тој вели дека неодамна присуствувал на голема конференција за инвеститори во Норвешка. Еден од говорниците на конференцијата беше Расел Напиер, економски историчар и аналитичар. Напиер верува дека единствениот начин на кој земјите можат да ги намалат нивните апсурдни нивоа на долг е преку инфлација, додава Кирк.
„Половина се согласувам – иако има уште три опции, се разбира“, пишува тој. Штедењето е една опција, но сите знаеме колку гласачите сакаат да страдаат овие денови, особено после Ковид, кога дури и враќањето на функцијата е проблем.
„Најдобар убиец на долгови е побрзиот економски раст, кој бара скок на продуктивноста. Тоа не треба да се отфрли, особено имајќи предвид дека зголемувањето на платите е во корелација со добивките во продуктивноста во минатото“, напиша Кирк.
„Напиер веројатно е во право дека неколку влади имаат храброст радикално да ги намалат трошоците додека инвеститорите со децении сонуваат за ренесанса на продуктивноста. Исто така, долговите се едноставно преголеми. Вкупниот нефинансиски долг на развиените економии кон бруто домашниот производ (БДП) е над 250%“, додава Стјуарт Кирк.
„Така, инфлацијата може да биде решение како дел од пошироката политика позната како финансиска репресија“, додава тој.
Намалувањето на долгот бара инфлацијата да ги надмине каматните стапки на подолг период, што пак значи владина контрола врз монетарната политика и банкарските биланси.
За да функционира казнувањето, владите мора да ги насочат и домашните штедни институции – вклучувајќи ги сопствениците на средства и пензиските фондови – да купуваат домашни средства, особено домашни обврзници, за да обезбедат приносите да останат под инфлацијата.
Ова всушност се случи во многу земји веднаш по Втората светска војна. Во Велика Британија, на пример, оваа политика доведе до намалување на долгот на јавниот сектор кон бруто домашниот производ од 340% на 50% за 35 години.
Тоа звучи одлично за оние со хипотека. Долгот не расте, додека платите – да. Не е лошо ниту за акционерите. Вредноста на материјалните средства, како и на дивидендите, се зголемува со инфлацијата. Сепак, обврзниците инвеститорите ги избегнуваат бидејќи купонот е фиксен.
Ова е причината зошто Напиер не препорачува хартии од вредност со фиксен приход во инвестициските портфолија во такви моменти. Сепак, тој сака краткорочни државни обврзници оваа година бидејќи каматните стапки најверојатно ќе се намалат.
Стјуарт Кирк се согласува со неговиот став и додаде 1 до 3 години американски облигации во своето портфолио. Остатокот од неговото портфолио е добро позициониран за свет со повисока инфлација, напиша тој.
Јапонија, со вкупен долг кон БДП-то од повеќе од 400 отсто, веројатно ќе ги принуди своите огромни штедни институции да продаваат акции и обврзници во странство и наместо тоа да купуваат домашни. Тој вели дека ова се среќни времиња за фондот што се тргува со берза, удели од кои тој се стекнал и кои во изминатите 12 месеци добиле 13 проценти од вредноста. Тоа што јапонските акции се сè уште евтини е дополнителен бонус.
Зборувајќи за атрактивни вреднувања, затоа Напиер го привлекуваат акциите на пазарите во развој, со исклучок на Кина, како и Велика Британија. Економиите во развој, исто така, сè уште имаат пониски нивоа на долг од развиените. Многу азиски, латиноамерикански и централноевропски земји, исто така, имаат подобри стапки на сервисирање на долгот од развиените пазари.
Одделно, многу од овие земји имаат и подобар сооднос за сервисирање на долгот, како и во однос на приходот што го добиваат.
Соодносот за сервисирање на долгот на САД е исто така добар, но Напиер не препорачува никакви американски акции или обврзници поради високиот сооднос на долгот и БДП на земјата. Странските институции претежно би ги продавале американските средства доколку им наложат нивните влади, а S&P 500 е скап во однос на другите пазари и историјата. Поради ова, Кирк ги продаде своите американски акции пред три месеци.
Друг говорник на истата конференција беше Крис Милер, експерт за геополитика и добитник на наградата за бизнис книга на годината на ФТ за 2022-ра година за „Војна на чипови“.
Тој верува дека светот е во трка за создавање напредни процесорски чипови, најмногу поради тоа што вештачката интелигенција што ја користат е потребна за да се добијат модерни војни.
Во оваа битка моментално води Западот, а САД се далеку напред. Ако статус квото остане, додека Кина сè уште се бори да го достигне и е блиску до Тајван, американските технолошки акции ќе излезат како победници.
