Луѓето биле толку блиску до истребување пред 900.000 години што во еден момент ги имало само 1.300. Тогашната климатска криза била одговорна за се, а научниците откриле како нашите предци успеале да го избегнат најлошото – исчезнувањето од лицето на Земјата.
Новото научно истражување фрла светлина врз античкото минато на човештвото. Поточно, открива како човештвото било на работ на истребување пред 900 илјади години. Преживеале само околу 1300 единки. Но, за научниците беше особено интересно да гледаат како човештвото закрепнува, особено затоа што исчезнувањето речиси се совпадна со некои други важни настани – масовната миграција на луѓето од Африка и драстичните климатски промени.
Разбирањето на раните човечки миграции е предизвик поради ретките археолошки докази, кои се состојат првенствено од коски и камени артефакти. Сепак, јасно е дека повеќе бранови на раните хоминиди и човечки предци тргнале на долги патувања на нови територии.
Конвергенција на геномски податоци и археолошки наоди
Неодамнешните студии кои користат геномска анализа и археолошко датирање го потврдуваат постоењето на драстично намалена популација на човечки предци пред приближно 900.000 години. Таа временска рамка се совпаѓа со период на климатски промени, вклучително и сушни услови во Африка, кои ги принудиле хоминидите да се приспособат или да мигрираат за да преживеат.
Геолозите Џовани Мутони и Денис Кент сакаа прецизно да го одредат времето на таканареченото тесно грло на населението со реевалуација на археолошките локалитети и анализа на записите за морските седименти. Тие пронајдоа група локации датирани од пред 900.000 години, што се совпаѓа со промените во глобалните климатски индикатори.
Конвергенцијата на геномските податоци и археолошките наоди сугерира дека драстично намаленото население и миграцијата биле испреплетени одговори на притисоците од околината. Како што условите во Африка се влошувале, раните луѓе побарале засолниште во Евроазија преку новодостапните копнени патишта.
Студијата, која беше објавена во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences, сугерира дека проширувањето на сушните зони во Африка за време на одредена климатска фаза ги поттикнало раните хоминиди да мигрираат или да се прилагодат за да избегнат истребување. Оваа брза миграција, поттикната од тешките климатски промени, придонесе за модерниот генетски состав на африканското население.
