Поискусните работници потешко наоѓаат можност за нова работа, а дел од „вината“ за тоа лежи и кај нив бидејќи тие можат целосно несвесно да бидат статични според современите деловни правила и подложни на предрасуди во однос на нивните помлади колеги.
1. Додека се вработени не мислат дека треба дополнително да се усовршуваат
Бизнисот повеќе не е статичен, како што можеби беше некогаш. Позицијата на која се наоѓа бара постојана посветеност и подобрување. Ако работодавачот нуди обуки и курсеви на своите вработени, некои луѓе кои долго време биле на тоа работно место веруваат дека овие часови се наменети за луѓе кои штотуку се приклучиле на компанијата, па затоа не ги ни посетуваат.
2. Мислат дека ќе работат и откако ќе наполнат 66 години
Ова е смешна претпоставка, особено во компаниите кои постојано ги намалуваат трошоците. Во реалноста, ниту една работа не е безбедна за сите времиња.
3. Не поминуваат време на работа дружејќи се со помладите колеги
Дури и ако мислите дека немате многу заедничко со колегите кои сегодини помлади од вас, важно е да можете на некој начин да споделите работен простор со нив.
4. Тие всушност немаат стратегија за излез или план за пензионирање
Околу 48 отсто од нив по пензионирањето нема да можат да си ги обезбедат основните трошоци. Тоа го поставува прашањето, што и како да се промени?
5. Не сакаат да учат од помлади луѓе
Постарите вработени секогаш се сеќаваат на некои од нивните стари учители. Теоретичарот на лидерство во бизнисот, Роберт Диленшнајдер вели дека младата работна сила е многу способна и снаодлива не само во светот на новите технологии туку и во начинот на пренесување на деловната порака и вели дека нивните постари колеги треба да ги следат и поддржат во тоа. Најдобрата работна средина е онаа каде што вработените учат едни од други.
