Индустријата на бисери носи 11 милијарди долари годишно, а Италијанците сега сакаат парче од колачот.
Бисерите наскоро би можеле да се одгледуваат во италијанските води за прв пат во историјата, бидејќи одгледувачите на школки се обидуваат да ги искористат предностите на затоплувањето на Медитеранот.
На крајот на 2023 година, првите примероци на бисерната школка (Pinctade radiate), припитомени во Црвеното Море, беа забележани во Заливот на поетите, популарна туристичка дестинација на стотина километри од Џенова, на северозапад од Италија.
Помалку од една година подоцна, тие се проширија на делови од Средоземното Море кои се сметаа за постудени, каде што имаше и други видови школки, но не и оние за производство на бисери.
Увозникот на бисери, Адријано Гениси, верува дека, доколку се оди според планот, производството би можело да започне веднаш по една година.
„Ја проверуваме можноста овде да се произведуваат бисери“, изјави Паоло Варела, директор на Здружението за школки, кое работи таму од 2011 година.
Таа организација веќе стапила во контакт со производителите на бисери во Мексико за да ги добие потребните совети.
„Pinctada radiati се пријавени околу Сицилија уште од 1970-тите, но само во последната деценија тие се преселија на север кон постуденото Тиренско и Лигурско море“, објасни професорот по екологија Салваторе Џакобе од Универзитетот во Месина.
Тој е последен во низата инвазивни видови кои пристигнале во сè потоплиот Медитеран.
Мануела Фалаутано од италијанскиот институт за заштита на животната средина ISPRA рече дека трендот бележи „експоненцијален раст“ во последните десет години.
Некои од овие нови видови се агресивни и ги загрозуваат локалните екосистеми, а во неколку случаи се опасни и за луѓето.
Околу 2,5 милиони квадратни километри од Медитеранот се загреваат побрзо од остатокот од морето, предупреди таа.
Како од школките се прават бисери?
Човекот не може да влијае на формирањето на бисери. Овие природни скапоцени камења патуваат долг пат од зачнувањето до моментот кога ги користиме како украс или накит.
Самиот процес на формирање на бисер е сложен и трае неколку години.
Туѓо тело, зрно песок или некоја друга супстанција влегува во лушпата. Постои мантија празнина и внатре во неа органите на школка. Мекотелот ќе се обиде да го покрие туѓото тело со бисер, да го закачи за својата школка за да не прави дополнителни проблеми.
Сепак, бисерите можат да се одгледуваат со човечка помош.
Тогаш е важно да се измијат сите важни параметри - температурата, кислородот и начинот на напојување на школката.
Природните бисери немаат свој дупликат, секој од нив е уникатен, а нивната вредност се проценува врз основа на бисерниот сјај.
Бојата, обликот, големината и тежината на бисерите варираат во зависност од поединецот што ги произведува, како и од условите на околината. Иако млечно-белата боја е најчеста, бисерите можат да бидат и црни, сини, зелени и портокалови.
Најголемиот бисер пронајден досега тежи 34 килограми. Јавноста слушна за тоа во 2016 година, а претходно филипински рибар го чувал 10 години пред да дознае дека вреди милиони долари.
