Се зголемува бројот на телевизори и уреди кои можат да ја репродуцираат сликата воопшто, така што сигурно ќе има потреба од техничари кои можат да ги сервисираат тие уреди во иднина.
Беше јули 2016 година кога јапонската компанија Фунаи ја произведе последната копија на видео-рекордерот. За оние кои не знаат, тоа е оној, претежно црн уред кој беше под телевизорот во кој беше поставена лентата VHS и на која имавме зачувано моменти на семејни прослави, летни одмори или омилени филмови или фудбалски натпревари.
На крајот на деведесеттите години од минатиот век, матурантите со задоволство одлучија да се здобијат со средношколско знаење преку насока „аудио и видео техничар“, а денес, само 20-25 години подоцна, нивните дипломи немаат скоро никаква вредност.
Останаа само неколку
На крајот на краиштата, ова може да се види многу јасно преку прегледот на реклами на веб-страницата Poslovi infostud, каде што професијата сервисер е една од најпознатите дефицитарни на српскиот пазар на труд.
- Да бидам искрен, веќе нема училиште што има специјализирано аудио и видео технологија, но сето тоа се сведува на мултимедијален техничар. На пример, кога започнавме да работиме во Нови Сад, имаше 57 ТВ услуги, додека сега покрај нас работат уште три или најмногу четири. Во исто време, не може да се каже дека платата во оваа област е мала, таа се движи од 50.000 до два или три пати повеќе – вели Срѓан Јокиќ од услугата ТВ Спектар од Нови Сад.
Тој наведува дека се зголемува бројот на телевизори и уреди кои можат да ја репродуцираат сликата воопшто, така што сигурно ќе има потреба од техничари кои можат да ги сервисираат тие уреди во иднина.
- Од друга страна, имајќи предвид дека технолошките промени се многу побрзи, невозможно е да се каже како ќе изгледа телевизорот за 20 години – додава Јокиќ.
Не се врзувајте за една платформа
Нашиот соговорник верува дека секој што сака да ја заврши оваа работа мора да го прошири полето на своето знаење.
- Совет за младите кои одлучуваат за својата професионална ориентација е да се обидат да добијат што е можно пошироко образование за време на своето школување. Ова значи дека тие ги проучуваат и разбираат физичките принципи на функционирање, а тоа вклучува, покрај законите за електротехника, познавање на принципите на оптика. Затоа мислам дека врзувањето со едно технолошко решение, платформа или оперативен систем брзо би ги оставило техничарите без работа. Особено што има голем дефицит на такви образовани техничари и инженери на пазарот на трудот, кои се во состојба да анализираат и разберат како работат новите уреди – нагласува тој.
Барем да потраат 10 години
Јокиќ се согласува со заклучокот на многумина дека исправноста на техничките уреди трае онолку колку што гарантира за нив, но забележува дека ова наскоро може да се промени.
- Иако е во интерес на големите производители уредите брзо да се менуваат така што индустријата има голем обем на производство, сепак постои напор од европските законодавци да го зголемат времето за обезбедената поправка дури на 10 години. Овој напор на законодавците на ЕУ беше воден од големи проблеми и скапо рециклирање на е-отпад и, секако, ќе остави повеќе опции за техничарите за услуги. Сепак, сето тоа е неизвесно, имајќи предвид дека Европската унија речиси и да нема производство и дека повеќето уреди се произведени на Далечниот исток – истакнува Јокиќ.
Претежно младите се свртуваат кон ИТ
Срѓан ни откри дека тој и неговите колеги од цела Србија имаат заедничка Вибер група во која има 250 сервисери од цела Србија, во кои се разменуваат разни искуства и резервни делови, а чии членови се Ненад Ненадовиќ од Белград и Мирослав Карановиќ од Кикинда.
- Мојот впечаток е дека има работа, само што малку луѓе го прават тоа на вистински начин, односно дека не е толку лесно да се најде добар сервисер. Од друга страна, факт е дека сè помалку млади се одлучуваат да се подобрат во оваа област и претежно се свртуваат кон ИТ технологиите, бидејќи е многу полесно и побрзо да се научи – вели Ненадовиќ, чија услуга за електроника со ЛВ се наоѓа на улицата „Матис Српске“ во Белград.
Карановиќ додава дека Кикинда е мала заедница и не знае дека е отворен сервис за ТВ и видеоопрема во последните десет години.
- Во исто време, во мојот ТВ и видеосервис, Карановиќ беше само еден студент кој сакаше да ја научи оваа работа. Денес, многу се сведува на гледање видеа на YouTube и без сомнение е јасно дека оваа професија полека станува дефицитарна. Ме потсетува на човек од чадор. Порано носевте чадор за поправки, а денес кога одите по улица и почнува да врне, влегувате во продавницата, го купувате и го фрлате веднаш кога ќе престане дождот. Е нашата работа иде во тој правец, зашто ретко кој ќе поправа телевизори во иднина. – заклучува Карановиќ.
