Во услови на транспортна револуција забрзана од климатските промени и растот на населението, Хелсинки е најдобро подготвениот град за иднината на урбаната мобилност, според новата проценка цитирана од „Bloomberg“.
Големите инвестиции на финската престолнина во инфраструктурата за електрични возила, развиената велосипедска мрежа и проширената мрежа на јавен транспорт му ја донесоа водечката позиција во рангирањето на 65 градови во светот, подготвено од консултантската компанија „Oliver Wyman Forum“ и Универзитетот во Калифорнија, Беркли.
Анализата зема предвид десетици фактори, од времето на патување и безбедноста на патиштата, до проодноста и иновациите, во обид да се утврди колку добро луѓето и стоките можат да се движат низ градот и неговите околни заедници.
Исто така во првите пет се Амстердам, Стокхолм и Минхен, кои имаат робусни мрежи за јавен транспорт и исто така се појавуваат како лидери во транзицијата на фосилни горива. Сан Франциско, кој се најде на четвртото место, доби висока оценка за „привлечност на пазарот“, што значи дека останува глобален центар за јавни и приватни инвестиции, првенствено во новите технологии како што се инфраструктурата за електрични возила и системите за автоматизација во автомобилите. Истражувачите ги наведуваат неодамнешните борби на градот со опаѓањето на јавен превоз од пандемијата како тековен предизвик.
Топ десет ја комплетираат Сингапур, Цирих, Париз, Копенхаген и Берлин.
Истражувачите составија и посебни индекси за урбан транспорт и одржливост, каде што градовите кои често се сметаат за глобални лидери во мобилноста се блиску до врвот. Хонг Конг е на прво место во индексот на урбан транспорт, а Осло води во категоријата за одржливост. Меѓутоа, во поширокото рангирање за мобилност, овие градови заостануваат поради недостаток на велосипедска инфраструктура и други фактори како што е бавното прифаќање на електрични автомобили во Хонг Конг.
Многу градови на дното на индексот во Африка, Латинска Америка и Блискиот Исток не ги пријавуваат нивоата на одржливо финансирање во урбаниот транспорт што постојат во европските земји. Главниот град на Нигерија, Лагос, кој се рангираше на последното место, е зафатен од метеж и високи цени на неговата урбана железничка мрежа, што ги спречува луѓето да ја користат до степенот што е потребен за олеснување на сообраќајот, забележаа авторите на извештајот.
Оценувањето на градот е формирано според 56 различни показатели, групирани во различни категории. Највлијателните показатели спаѓаат во категоријата „социјално влијание“ бидејќи „тоа е квалитетот на животот на граѓаните“, вели Александар Бајен, професор по електротехника и компјутерски науки на Универзитетот во Калифорнија. Овие социјални фактори ја вклучуваат безбедноста на патиштата и сообраќајот, квалитетот на воздухот и учеството на трошоците наменети за транспортот.
Следната највлијателна категорија, инфраструктурата, ги зема предвид работите како проодноста и меѓусебната поврзаност на различни режими и системи. Градовите со зони без автомобили и широки велосипедски мрежи се рангирани повисоко. Европските градови како Амстердам се лидери на ова поле. Се земаат предвид и густината на постојките на јавниот превоз, големината на транспортните мрежи и квалитетот на патиштата.
Во рангирањето има и економски елемент наречен атрактивност на пазарот. Американските градови најдобро се покажуваат во привлекувањето јавни и приватни инвестиции, без разлика дали преку близината на Сан Франциско до значајни академски институции и технолошки компании или со широк спектар на таленти во Њујорк или Бостон.
Баен и Гијом Тибо, партнер на „Oliver Wyman“, го нудат рангирањето како алтернатива на традиционалните листи на најдобри градови за живеење. Тие забележуваат дека леснотијата со која луѓето и стоките можат да се движат во градот е поцелосен показател за неговата привлечност и севкупна ефикасност.
„Овој проект започна во време кога луѓето сфатија дека мобилноста не е само за квалитетот на искуствата на луѓето кога се движат наоколу, туку е и вистински двигател на севкупната ефикасност на градовите“, коментира Тибо.
Многу градови со слаби перформанси, како Лима во Перу, која се рангираше на четвртото од дното на индексот, исто така се борат да иновираат, фактори како што се слабата инфраструктура за синџирите на снабдување и недоволната фреквенција на меѓународни летови што им отежнува сигурно привлекување ресурси и таленти.
Еден од клучните елементи во истражувањето е разоткривање на митот дека сликата за урбаната мобилност е константна. Градовите кои постојано инвестираат во трансформација стануваат поефикасни и ја зголемуваат леснотијата на движење на нивните жители, се вели во извештајот. Бангкок, на пример, прави напори да го зголеми бројот на луѓе кои користат јавен превоз со тоа што ги поевтини билетите и услугата попогодна во последните две години. Како резултат на тоа, нејзиниот рејтинг за подготвеност за урбана мобилност се зголемува. Истото се случува и во Џеда, Саудиска Арабија.
„Луѓето можеби мислат дека движењето низ градот е дадено што не може да се промени. Лос Анџелес е град за автомобили, Амстердам е добар за возење велосипед, а Азија користи јавен превоз поради неговата голема густина. И големата вест што ја покажува индексот е дека тоа не е вистина“, забележува Тибо.
