Серијата рации во Италија го разоткри контрастот помеѓу гламурозниот свет на модните писти во Милано и реалноста на производството на луксузни стоки. Истрагата на миланскиот обвинител за работните услови во локалните фабрики откри дека чантите и другите кожни производи за светски познатите брендови Dior и Armani се произведени од експлоатирана странска работна сила за мал дел од малопродажната цена на производот.
Dior платил на добавувачот 53 евра по парче, приближно 57 долари, за да ја состави чантата, која ја продава во продавниците за 2.600 евра или околу 2.780 долари, според документите испитани како дел од истрагата.
Во исто време, чантите Armani беа продадени на добавувач за 93 евра, потоа препродадени на Armani за 250 евра и на крајот продадени за околу 1.800 евра во продавниците, покажа истрагата. Во овие цени не е вклучена кожа или други суровини, а компаниите посебно ги покриваат трошоците за дизајн, дистрибуција и маркетинг.
Некои од рациите на работилниците, од кои сите беа во Италија, правеа производи и за други модни брендови, соопштија обвинителите.
„Зошто производството на овие производи чини толку малку? Брендовите мора да си го постават ова прашање“, рече Фабио Роха, претседател на судскиот систем на Милано, кој ја надгледуваше истрагата.
Судските пресуди произлезени од истрагата ги критикуваа луксузните компании за несоодветно следење на нивните синџири на снабдување. Компаниите не се соочуваат со обвиненија поврзани со овие наоди. Некои од независните добавувачи, сепак, би можеле да се соочат со обвинувања за експлоатација на работници и вработување работници без соодветна документација.
Dior, кој е во сопственост на луксузниот гигант LVMH, одби да коментира. Брендот неодамна поднесе меморандум во кој се наведени мерки за решавање на проблемите во синџирот на снабдување, покажуваат судските документи.
Armani рече дека има „контролни и превентивни мерки за намалување на злоупотребите во синџирот на снабдување“ и дека „соработува со највисока транспарентност со властите“.
Италијанската истрага нагласува многу актуелно прашање во луксузната индустрија. Додека другите сектори го преселија производството во Кина и други земји со ниски плати, многу луксузни брендови го задржаа производството поблиску до дома, верувајќи дека ова е клучно за нивната привлечност. Но, и покрај ознаката „Произведено во Италија“, обвинителите тврдат дека некои луксузни стоки се произведуваат од странски работници, многу од нив Кинези, под услови далеку под законските стандарди.
Луксузните производи може да имаат високи цени делумно поради очекувањата дека се направени од квалификувани работници во занаетчиски работилници. Во реалноста, додека брендовите го одржуваат дизајнот и развојот на производите во куќата, тие честопати го нарачуваат производството.
Најголем дел од тоа се случува во Италија, која е дом на илјадници мали производители и произведува околу 50 до 55 отсто од луксузната облека и кожните производи во светот, според консултантската компанија Bain.
Во последниве години, многу луксузни брендови работеа на подобра контрола на нивниот синџир на снабдување за да го ублажат ризикот од лоша репутација, да го контролираат квалитетот и да се усогласат со новите европски регулативи дизајнирани да го намалат влијанието на модната индустрија врз животната средина.
Како резултат на италијанската истрага, судиите во јуни ја ставија Manufactures Dior SRL – единица на Dior – под таканаречена судска администрација, откако одлучија дека нејзиниот синџир на снабдување вклучува фирми во кинеска сопственост во Италија кои малтретирале работници мигранти. Истата мерка беше преземена против Armani во април и Алвиеро Мартини, познат по чантите со отпечатоци од карти и други предмети, пишува Wall Street Journal.
